Beste vrienden,Ik sta hier vandaag als een tevreden voorzitter. 2012 was een goed jaar.In 2012 kregen Marc Lievens en Line een kleindochter en is er zowel bij Hans Van den Eynden en Ellen als bij Tom Van der Straeten en Cindy een dochtertje geboren.Ik vind het gepast hier even bij stil te staan, want 2012 was natuurlijk een verkiezingsjaar, en het is voor deze kleine mensjes dat we het uiteindelijk doen. Voor deze kleine mensjes zijn we maandenlang in de weer geweest om een programma op te stellen, om dat programma bekend te maken en zo veel mogelijk mensen te overtuigen voor ons te kiezen.Omdat we deze kleintjes een stad en een wereld willen doorgeven die niet minder rijk en waardevol zijn als dat wij ze zelf hebben gekregen. Ik wil dan ook iedereen bedanken die zich heeft ingezet en zijn steentje heeft bijgedragen in onze verkiezingscampagne.Ik sta hier vandaag als een tevreden voorzitter. Ons team heeft het tweede beste verkiezingsresultaat uit het bestaan van Groen Herentals neergezet. Groen was de enige partij in Herentals die niet verloor aan de N-VA. We boekten zelfs winst.14 oktober was dan ook symbolisch een belangrijk moment: voor de eerste keer ooit ging Groen Herentals zonder Kris Peeters als lijsttrekker naar de verkiezingen. Op 14 oktober werd de fakkel dan ook echt overgedragen aan een nieuwe groep, aan een nieuwe generatie. Het is nu aan ons om deze verantwoordelijkheid te dragen en deze fakkel hoog te houden. Het is nu aan ons om dag na dag te werken aan een ondernemend, sociaal en duurzaam Herentals. Het is nu aan ons om te proberen elke dag samen een stap te zetten. Dit zal niet vanzelfsprekend zijn. Het kiessysteem houdt ons immers in de Gemeenteraad kleiner dan we in werkelijkheid zijn. Wij zullen dan ook werken aan een dialoog en samenwerking met de andere democratische partijen. Na deze verkiezingscampagne, waar in ik in elke partij gedreven mensen heb horen praten over hun ideeën voor een leefbare stad, heb ik dan ook goede hoop in deze toekomstige samenwerking. Ik hoop dan ook dat de volgende 6 jaren een constructieve periode mogen worden, waarin we over de partijgrenzen heen aan oplossingen kunnen werken voor Herentals, Noorderwijk en Morkhoven. Ik hoop dan ook dat elke partij zijn eigen belang wil overstijgen en zijn verantwoordelijkheid in het bestuur wil opnemen, als meerderheid of als oppositie.We staan immers voor belangrijke uitdagingen. 2013 is het vijfde jaar sinds het uitbreken van de wereldwijde financiële crisis, en waar de symptomen langzaam wegebben moet ik vaststellen dat de oorzaken op géén enkele manier werden aangepakt. Ik had liever een paar bankiers dan Lance Armstrong bij Oprah op de sofa eindelijk tot bekentenissen zien over gaan. Als er evenveel tijd en moeite gestoken was in het onderzoek van de verantwoordelijken van de financiële crisis als in het dopingonderzoek tegen Lance Armstrong, dan zou de wereldeconomie er al een stuk stabieler uit zien.Maar ook op lokaal vlak moeten we onze conclusies durven trekken uit het financiële debacle: Als Herentals werkelijk een fair trade gemeente wil zijn, dan gaat dat verder als het aankopen van ons fruitsap. Dan mag ook de vraag gesteld worden of onze financiën beheerd worden door banken die ethisch bankieren en fair trade hoog in het vaandel dragen. Ik stel de vraag, maar ik geef u ook meteen het antwoord: dat is nu nog niet het geval? Dit is een discussie die ik hoop de volgende maanden te kunnen voeren in onze stad.We mogen ook niet vergeten dat deze financiële crisis geleid heeft tot een wereldwijde economische crisis. Zoals onze voorzitter Wouter Van Besien in zijn nieuwjaarstoespraak aangaf, was 2012 géén goed jaar voor de Belgische economie: de werkloosheid steeg 8% in Vlaanderen en 1,5% in Brussel. De kritiek van onze voorzitter op het sociale regeringsbeleid is dan ook terecht.Maar het is belangrijk om tegelijk voor ogen te houden dat België tot nu toe grotendeels gespaard gebleven van deze wereldwijde economische crisis: het feit dat België op dit ogenblik de 2e best presterende economie van Europa is, na de Duitse, geeft ons tot op heden een - in verhouding - rustig economisch vaarwater waar de werkende mensen in de rest van de wereld slechts van kunnen dromen. Daarbij moeten we heel goed beseffen dat we op sociaal vlak Duitsland momenteel ver achter ons laten. Ik vind het belangrijk om hier even bij stil te staan, en de kritiek uit ondernemingshoek tegen het licht te houden. In de Vlaamse ondernemingskringen lijkt het immers of België balanceert op de rand van de sociaal-economische afgrond en kan enkel gered worden door de messias, onze heiland, de gezalfde Bart De Wever. Dit is zelfs geen karikatuur, dit is gewoon nonsens. Misschien wordt het dan ook tijd dat we dit gewoon zo noemen. In 2008, op het hoogtepunt van de financiële zeepbel, schreef Bart De Wever in zijn column in de Standaard dat die Walen maar eens een voorbeeld moesten nemen aan Ierland, dat met een gedurfd economisch beleid de nieuwe financiële economie vrij spel had gegeven. Enkele maanden later ontplofte de zeepbel, ging elke Ierse bank failliet, en moest de Ierse regering zo veel geld in de reddingsoperatie pompen dat het land in 2009 een tekort had van 31 procent op de begroting. Dit noemt men in economische termen 'een faillissement'. De internationale gemeenschap moest ? slechts enkele maanden nadat De Wever hen had aangeduid als ons gidsland - miljarden aandragen om Ierland te redden van de bedelstaf. Bart De Wever is géén economist, maar een historicus. Blijkbaar als een historicus zich uitspreekt over de economie, maakt hij vooral historische vergissingen.Gelukkig voor Bart De Wever leven we in een cultuur waar men meer geïnteresseerd is in zijn dieet dan de harde economische cijfers die zorgen dat iedereen de touwtjes aan elkaar kan knopen. Want de cijfers, daar draait de economie om. Vraag en aanbod. Onze ondernemingen zorgen voor de productie van goederen en diensten en vormen zo het economische aanbod. Bart De Wever praat in navolging van Ronald Reagan en Margaret Thatcher deze aanbodzijde achterna: 'Geef de ondernemers vrije baan, en de welvaart sijpelt vanzelf door naar de rest van de samenleving.' Er is maar één probleem met deze visie op de economie. Namelijk dat ze niet werkt? Je kan immers ondernemingen hun verlanglijstje van lagere lonen, lagere belastingen, en langere, flexibele loopbanen geven zoveel je wil: als er op die manier géén mensen meer zijn die hun producten kunnen kopen, of als de tijden zo onzeker zijn dat de mensen niet weten of ze morgen nog een inkomen zullen hebben, dan stuikt je economie in elkaar.En dat is de kracht van onze Belgische economie: een gegarandeerde vraag door ons sociale vangnet van de werkloosheidsuitkeringen enerzijds en door de uitgebreide overheidsinvesteringen waar onze bedrijven op kunnen rekenen anderzijds.Het wordt vaak gezegd: België is een rijk land, met een arme overheid. Dat klopt voor een stuk. Nog deze week bleek uit cijfers dat een Belgisch gezin gemiddeld het rijkste is van Europa. Uiteraard zitten er achter gemiddelde cijfers ook veel arme gezinnen verstopt. En met 15% van onze gezinnen die in armoede leven is er op sociaal valk nog véél werk aan de winkel. Dit zetten wij als groenen elke dag op de politieke agenda. Toch mogen we niet blind zijn dat het nog véél erger kan, als we een rechtse regering zouden krijgen. Het feit dat Europa momenteel een sociaal slagveld is, spreekt op dit vlak voor zichzelf. We moeten dan ook onze eigen economische sterkte durven benoemen, om ze naar waarde te kunnen schatten en te vrijwaren voor de toekomst.We zullen dan de volgende jaren dan ook een dubbele strijd moeten voeren: ons sociaal-economische model verdedigen tegen afbraak is een eerste stap, om daarna een stap vooruit te kunnen zetten naar een eerlijke samenleving en een rechtvaardig sociaal systeem.De verdediging van de zwakkeren in onze samenleving, de verdediging van ons sociaal vangnet, de verdediging van ons economische succesverhaal tegen de graaicultuur en het casinokapitalisme, zullen dan ook onze voornaamste uitdaging zijn voor de volgende jaren 2013 en 2014.Dit is een sociaal verhaal, maar ook een ecologisch verhaal. België hinkt immers elke dag verder achterop met de omschakeling naar een duurzame economie.Een groene economie zal er niet van zelf komen. Hiervoor moet gewerkt worden op het vlak van regelgeving, op het vlak van ons belastingstelsel en op het vlak van onze overheidsinvesteringen. De verdediging van ons sociaal-economisch systeem is echter van levensbelang om de transitie te kunnen maken naar een groene economie voor de 21e eeuw. Onze toekomst, de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen is de inzet van het politieke debat dat voor ons ligt. De verkiezingen zijn achter de rug, maar nu begint het werk dus pas. Laat ons er vandaag samen aan beginnen!Ik wens u allemaal een gezond en vruchtbaar 2013. Peter VerpoortenVoorzitter Groen Herentals